W XIX wieku odkryto ponad 1000 grobów na końcu trudno dostępnej, wysoko położonej doliny powyżej Hallstatt. Ich obfitość skłoniła szwedzkiego archeologa Hansa Hildebranda do nazwania epoki na cześć tego miejsca. Terminy "kultura Hallstatt" lub "okres Hallstatt" są od tego czasu używane do opisania środkowoeuropejskiej epoki żelaza od około 800 do 450 r. p.n.e. Liczne przedmioty znalezione na cmentarzysku w Hallstatt, z których niektóre obejmują wspaniałe naczynia, broń i biżuterię, są dowodem dobrobytu stworzonego przez wydobycie soli i handel, a także rozległe stosunki handlowe.
Koncentracja na handlu metalami
Archeometalurg Mathias Mehofer z Wiedeńskiego Instytutu Nauk Archeologicznych (VIAS) na Uniwersytecie Wiedeńskim oraz Georg Tiefengraber i Karina Grömer z Muzeum Historii Naturalnej w Wiedniu (NHM) badają handel metalami w epoce żelaza w ramach projektu finansowanego przez UE. W tym celu przeanalizowali geochemiczny odcisk palca metalu użytego w wyrobach grobowych i wykazali, że tak zwana miedź na bazie chalkopirytu była używana w późnej epoce brązu (koniec II tysiąclecia pne). "Prawie na pewno pochodziła ona z regionu Hochkönig-Mitterberg w Salzburgu i południowych Alp, a konkretnie z Trydentu i Południowego Tyrolu" - wyjaśnił Mehofer. W Hallstatt został on przetworzony na biżuterię, broń i narzędzia.
Zmieniające się sieci handlowe
Badania wykazały również, że od około 900 do 800 r. p.n.e. coraz częściej stosowano tak zwaną miedź na bazie jasnej rudy, której pochodzenie jest nadal niejasne. "Nasze analizy dowodzą zatem, że sieci dostaw zmieniały się na przestrzeni wieków" - naukowiec przedstawia niepublikowane jeszcze wyniki badań w komunikacie prasowym Uniwersytetu Wiedeńskiego. Możliwe, że źródła miedzi chalkopirytowej z późnej epoki brązu były stopniowo wyczerpywane, dlatego też konieczne było sięgnięcie po nowe źródła miedzi. Znaleziska złota z cmentarzyska są nadal analizowane.
#schongenial - Sprawiamy, że pozytywne rzeczy stają się widoczne, już teraz genialne!
Źródło: red, ooe.ORF.at/Agencies
